Blog

19 januari 2017 | Sociaal plan

	Jorg Sauer Via mijn blog wil ik met jullie delen wat mij bezig houdt over diverse onderwerpen, maar ik wil jullie ook aanzetten tot nadenken en misschien wel een reactie ontlokken.
	jorg.sauer@vhp2.nl

Dat wij sociale plannen afspreken vinden veel VHP2 leden erg belangrijk. Zelf ben ik voorstander van langlopende sociale plannen waardoor werknemers zich over de financiële gevolgen van een reorganisatie geen zorgen hoeven te maken. Sinds de invoering van de wettelijke transitievergoeding zien we echter dat het speelveld veranderd is en dat werkgevers terughoudender zijn als het gaat om het afspreken van sociale plannen.  Momenteel zijn wel als VHP2 met diverse ondernemingen over een sociaal plan in gesprek.

Een paar jaar geleden heb ik aan onze leden gevraagd wat ze van het idee vinden om de beschikbare middelen uit een sociaal plan meer naar voren te halen zodat werknemers jaarlijks middelen beschikbaar hebben voor hun persoonlijke ontwikkeling. Zo’n investering aan de voorkant zou in mijn optiek schade aan de achterkant (ontslag) kunnen voorkomen of in ieder geval verminderen. Onze leden reageerden op dat idee heel terughoudend en vonden en vinden nog steeds een ontslagvergoeding, om de financiële gevolgen voor het verlies van het werk op te kunnen vangen, erg belangrijk.

Op 18 januari jl. liet Harry van de Kraats de voorman van de AWVN in het FD weten dat het belangrijk is om gedurende de hele loopbaan in je eigen ontwikkeling te investeren. Hij wil daarvoor aan werknemers een individuele rugzak toekennen. De individuele rugzak kan volgens AWVN gevuld worden met geld dat nu collectief wordt opgepot voor sociale plannen. Ook een deel van het persoonlijke keuzebudget van werknemers zou erin moeten. Met fiscale prikkels wil van de Kraats het voor werkgevers aantrekkelijk maken te investeren in het leerbudget van hun werknemers.

De collega’s van FNV en CNV reageerden in een artikel in het FD vrij afwijzend op het voorstel van de AWVN. Mariette Patijn zegt: “De FNV stemt niet in met dit soort visieloze individualisering, waarbij steeds meer werkgeversverantwoordelijkheid verdwijnt.”

Het plan van de AWVN sluit wel aan bij mijn eerdere ideeën die ik op grond van de reacties van onze leden niet nader heb uitgewerkt. Het plan van de AWVN is slechts een ruwe schets maar gaat wel van andere uitgangspunten uit dan de huidige sociale plannen. Deze uitgangspunten onderschrijf ik net als John Kerstens van de Partij van de Arbeid die zegt: “Voorkomen van ontslag is immers beter dan genezen.“

In onze arbeidsvoorwaardennota onderschrijven we datzelfde uitgangspunt door o.a. investeringen in duurzame inzetbaarheid hoog op de agenda te plaatsten. Dat het plan van de AWVN een brug te ver is om morgen te realiseren begrijp ik. Ik denk wel dat het de moeite waard is om de contouren van zo´n plan verder uit te werken. Voordat we daaraan beginnen gaan we wel eerst in gesprek met onze leden om te onderzoeken hoe zij tegenover zo´n plan staan.