Blog

15 september 2015 | Rollebollend over straat

	Jorg Sauer Via mijn blog wil ik met jullie delen wat mij bezig houdt over diverse onderwerpen, maar ik wil jullie ook aanzetten tot nadenken en misschien wel een reactie ontlokken.
	jorg.sauer@vhp2.nl

Kort geleden brandde Felix Rottenberg de politiek leider van de PVDA Diederick Samsom openlijk af. Kort daarna was er een rel vanwege de uitspraken van de CEO Eringa van ProRail richting staatssecretaris Mansveld. Volgens mij heb je met zulke vrienden geen vijanden meer nodig. Soortgelijke taferelen spelen zich momenteel helaas ook binnen de vakbeweging af. Als VHP2 hebben wij daar zelf niet direct last van maar het maakt het functioneren van de polder niet gemakkelijker. Ik schets 3 voorbeelden

1.       Cao Ambtenaren

In deze Cao is een akkoord bereikt met de CMHF (centrale middelbaar en hogere functionarissen), het CNV en het AC (ambtenarencentrum). FNV kon zich in het akkoord niet vinden en heeft hierover een kort geding aangespannen. Op 17 september dient dit kort geding. Los van de afloop van het kort geding vertroebelt zo’n verschil van inzicht tussen vakorganisaties de onderlinge verhoudingen. Als relatieve buitenstaander lijkt me het bereikte resultaat alleszins verdedigbaar. Mijn analyse is dat binnen de FNV de meer strijdbare krachten de overhand hebben gekregen. Daartegenover staat dat de publieke werkgever voor het eerst de keuze heeft gemaakt om zonder FNV maar wel met de partijen die het resultaat aanvaardbaar vinden een contract te sluiten. Dat daarmee de grootste vakbond aan de zijlijn blijft staan neemt men voor lief.

2.       Cao Fashion en Sport

In juli 2015 heeft het alternatief voor vakbond (AVV) een Cao Fashion en Sport afgesloten. Het is een grote sector waar meer dan 100.000 werknemers werkzaam zijn. AVV was niet eerder partij bij de Cao en FNV en CNV waren niet bij de totstandkoming van dit akkoord betrokken. De Unie heeft zich in een later stadium bij het akkoord aangesloten. Een heet hangijzer dat al lang speelde was de discussie over de zondagstoeslagen. FNV/CNV waren en zijn niet bereid om die toeslag op te geven. FNV schrijft over het akkoord op haar website: “Het is bekend geworden dat de Unie het akkoord tussen Inretail en het Alternatief voor Vakbond (AVV) ook gaat ondertekenen. Daarmee neemt de Unie afstand van FNV handel, CNV en RMU en plaatst zich op gelijke voet met de AVV. De gemaakte afspraken zijn nog erger dan we konden vermoeden. Het recht om zondagwerk te weigeren is gewoon weggegeven. Deze afspraak is bovendien in strijd met de wet en daar gaan we ons dus tegen verzetten. Het is een vakbond onwaardig om dergelijke afspraken te maken.”

 3.       Cao Metalektro

Begin juli nam Reinier Castelein in een artikel in De Telegraaf afstand van de “traditionele vakbeweging”. Hij distantieerde zich openlijk van het conflict over de Cao Metalektro. Zo zei hij onder andere: “Eenzijdige looneisen, stakingen en het vasthouden aan oude verworvenheden zoals toeslagen en seniorendagen zijn niet meer van deze tijd. Het huidige cao-overleg is niet meer representatief”. Op de vraag of de vakbeweging nog wel van deze tijd is zei hij: “Nee, de bonden zijn ouderwets en vergrijsd……de vakbond verliest de realiteit uit het oog.” Op een vraag over het Cao conflict in de Metalektro zei hij: dat Unie leden niet in de war zijn van het eindbod van de werkgevers en dat zij ook zien dat hun bedrijf het moeilijk heeft.

Daarmee distantieert De Unie zich openlijk van de 3 collega vakorganisaties waaronder de VHP2 die het eindbod van de FME onacceptabel vonden.

Waar brengt ons dit?

Laat ik voorop stellen dat bij onderlinge verdeeldheid van vakorganisaties vooral werkgevers zich in de handen zullen wrijven. Feit is echter ook dat de vakorganisaties inhoudelijk en ideologisch verschillen en dat aan deze verschillen ook recht moet worden gedaan. In de praktijk zien wij dat het vooral om accentverschillen gaat en dat de belangen van de verschillende groepen werknemers niet zo heel ver uit elkaar liggen. Als VHP2 proberen wij aan de overlegtafel tot oplossingen te komen en wij denken van nature graag creatief met de werkgever mee. Aan de andere kant vraagt dat van de werkgever om met de wensen van werknemers rekening te houden. In zo’n setting met respect voor elkaars uitgangspunten kunnen goede afspraken gemaakt worden. Als het alleen gaat om het schrappen van bestaande verworvenheden zonder dat daar andere meer eigentijdse afspraken tegenover staan wordt het ook voor de VHP2 lastig.

Ik kan niet inschatten hoe zich de arbeidsverhoudingen de komende tijd zullen ontwikkelen, maar als VHP2 blijven wij trouw aan onze uitgangspunten voor constructief overleg. Dat wij daarbij rekening moeten houden met de belangen van andere vakorganisaties spreekt voor zich. Het is tenslotte een proces van geven en nemen. Dat in het uiteindelijke resultaat daarbij iets van onze wensen verloren kan gaan hoort daar helaas bij. Wij zetten ons de komende tijd bij NXP, PostNL en KPN in om voor onze leden goede arbeidsvoorwaardelijke afspraken te maken.